#milusinski piatek

Czesc, z tej strony Mikolaj i robie Karooo wuamika. Nie mam zbytnio wprawy w prowadzeniu bloga, dlatego wszystkim czym chcialbym sie dzisiaj podzielic jest ten o to ubiegly juz jesienny piatek w towarzystwie tej o to osoby.

Nie lubie zbytnio goscic kogokolwiek w swoich czterech scianach, jednakze ta wspaniala istotka moglaby w nich przebywac caly czas. Duzy pusty pokoj nabiera zycia, dzien od razu staje sie lepszy, za wyjatkiem jednego momentu - kiedy odchodzi. Nigdy nie brakuje u nas radosci, lubie jak sie usmiecha. Chociazbysmy miny mieli kwasne, zmeczone i znudzone, to za te pare chwil zawsze bedzie warto. Jednym z najlepszych uczuc jest wlasnie to, ze cieszy sie ona z powodu mojej osoby. Wspaniale jest miec kogos, kto wspiera ciebie gdy tego potrzebujesz, motywuje i dodaje sil. Kogos, z kim czas spedza sie tak dobrze jak z nia, mimo ze leci on bardzo szybko. Za szybko. Wczorajszy dzien nie nalezal do wyjatkow, spedzony w czulej atmosferze z nutka namietnosci. Poza rozmowami na tematy najrozniejsze, sluchaniem muzyki, wyglupianiem sie przed ekranem monitora, udalo nam sie nawet uciac sobie wspolna drzemke (Jaak ona slodko spi). Najlepsze mozliwe rozwiazanie na spedzenie dnia po jakze to meczacym i dlugim calym tygodniu szkolnym, zwlaszcza ze za oknem wieje juz chlodny wiatr. Nastepnie wrocilismy do swoich poprzednich zajec, dochodzac powoli do smutnego momentu. Pare kolejnych chwil, i pyk, juz jej nie bylo. Duzy pokoj znow stal sie pusty i bez zycia. Coz, oby jak najwiecej tak o to wlasnie spedzonych dni, z ta jakze kochana i wspaniala dziewczyna. Ciesze sie, ze Cie mam, i dziekuje.


                                         
                                                                                                                                       Kancys